Jeremy Wolfson กล่าวว่า “การได้เห็นภาพนี้เป็นเรื่องสะเทือนใจอย่างยิ่ง แต่เราต้องทำสิ่งนี้” ถ่ายในปี 1931 ในโปแลนด์ ภาพถ่ายแสดงให้เห็นงานแต่งงานของ Sara และ Myer Wolfson ปู่ย่าตายายของ Jeremy ไมเออร์เป็นรัฐมนตรีชาวยิวในลิเวอร์พูลและเคยเดินทางไปโปแลนด์เพื่อศึกษา เขาได้พบกับซาร่าที่นั่น พวกเขาตกหลุมรักกันและแต่งงานกันในเวลาต่อมา ในภาพงานแต่งงานของพวกเขา พวกเขาอยู่ท่ามกลางเพื่อนและญาติประมาณ 50 คน
หลังจากแต่งงานได้ไม่นาน ไมเออร์และซาร่าก็ย้ายจากโปแลนด์ไปลิเวอร์พูล
ซึ่งเขาเป็นผู้ช่วยรัฐมนตรีของChildwall Hebrew Congregation ในปี 1936 Sara พาลูกสาวสองคนของเธอ Betty และ Phyllis ไปเที่ยวโปแลนด์โดยต้องเดินทางผ่านนาซีเยอรมนีทั้งขาไปและขากลับ
การเดินทางในปี 1936 นั้นเป็นครั้งสุดท้ายที่ Sara ได้เห็นครอบครัวของเธอ
นอกจากเจ้าบ่าวและเจ้าสาวแล้ว ทุกคนในภาพถ่ายแต่งงานต่างตกเป็นเหยื่อของหายนะ นาซีบุกโปแลนด์ในปี 2482 และครอบครัวของซาร่าถูกสันนิษฐานว่าเป็นหนึ่งในชาวยิว 6 ล้านคนที่ถูกสังหารในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง
การตัดสินใจของ Sara และ Myer ที่จะตั้งถิ่นฐานใน Liverpool ช่วยชีวิตพวกเขา Jeremy พูดกับECHOเกี่ยวกับเรื่องราวของพวกเขาและ “หลุมดำ” ที่หลงเหลืออยู่ในครอบครัวของเขาและครอบครัวชาวยิวจำนวนมาก ซึ่งเกิดจากหายนะ
เจเรมี วัย 43 ปี เป็นรองประธานสภาผู้แทนชาวยิวแห่งเมอร์ซีย์ไซด์ เขาทำหน้าที่Childwallในตำแหน่ง สภา แรงงานตั้งแต่ปี 2554 ถึง 2562
เขามีส่วนร่วมในการจัดงานรำลึกในวันนี้ (27 มกราคม) ที่ศาลาว่าการเมืองลิเวอร์พูลเพื่อรำลึกถึงวันรำลึกถึงการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ซึ่งเขากล่าวว่าเป็นการเปิดโอกาสให้ผู้คนได้ไตร่ตรองเกี่ยวกับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์และการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ที่ตามมา เพื่อให้แน่ใจว่าเหตุการณ์เหล่านั้นจะไม่เกิดขึ้นซ้ำอีก
เกี่ยวกับปู่ย่าตายายและภาพงานแต่งงานของพวกเขา เขากล่าวว่า “เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา ลุงของฉันกำลังค้นคว้าข้อมูลบางอย่าง และเขาเห็นว่าปู่ของฉันได้ยื่นคำให้การแก่ Yad Vashem ซึ่งเป็นศูนย์อนุสรณ์สถานการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในอิสราเอล มันสะเทือนใจมาก
“ไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้เพราะมันยากเกินไป แต่เอกสารคำให้การที่ส่งในปี 1978 แสดงชื่อปู่ของฉัน ของเขา และที่อยู่ใน Sinclair Drive ในChildwall
“เอกสารเกี่ยวกับญาติและระบุว่าความสัมพันธ์กับผู้ตายคือลูกเขย ดังนั้นจึงเกี่ยวกับโชเลมและเนชี ชมีเอลนิกกี ปู่ย่าตาทวดของฉัน ที่เกิดในโพโรโซว ประเทศโปแลนด์ สำหรับสถานการณ์การตาย เขาเพิ่งเขียนว่า ‘Murdered by the Nazis’
เราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา พ่อของฉันคิดว่าพวกเขาถูกยิง แต่เราไม่รู้ว่าพวกเขาไปที่แคมป์หรือเปล่า
“หลังสงคราม คุณยายของฉันหยุดรับจดหมายและมันทำให้เธอเสียใจ เธอมีจิตใจที่เลวร้าย เธอเสียชีวิตในปี 1975 และฉันไม่เคยพบเธอเลย แต่เรื่องราวของเธอก็เป็นส่วนสำคัญของครอบครัวมาโดยตลอด
“แต่มันก็เหมือนหลุมดำขนาดใหญ่ คุณสามารถเห็นภาพครอบครัวในช่วงทศวรรษที่ 1930 ได้ แต่แม้แต่เด็กเล็กๆ ก็เสียชีวิตในหายนะ ไม่มีอะไรที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และคุณจะไม่ได้รับการปิดปากจากสิ่งที่เลวร้ายอย่างเช่น นี้.”
Jeremy กล่าวว่าเขามีปัญหาในการมีส่วนร่วมกับ Holocaust Memorial Day เมื่อตอนที่เขายังเด็ก และพบว่ามันน่าหงุดหงิดเกินไป อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาโตขึ้น เขาตระหนักถึงความสำคัญของการระลึกถึงและบทบาทของมันในการทำให้เหตุการณ์น่าสยดสยองดังกล่าวไม่เกิดขึ้นอีก
เขาเสริมว่าตอนนี้ความรู้สึกมีความสำคัญมากขึ้น เนื่องจากผู้ที่ผ่านสงครามโลกครั้งที่ 2 มาแล้วจะไม่ได้อยู่รอบข้างเพื่อพูดด้วยตัวเอง เจเรมีกล่าวว่า: ” เป็นเรื่องสำคัญมากที่เรื่องราวโดยตรงจะถูกส่งต่อไปยังคนรุ่นหลัง
“มีวิดีโอและบันทึกมากมายจากผู้รอดชีวิตจากการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ แต่อีกไม่นานพวกเขาจะไม่ได้อยู่เคียงข้างเพื่อบอกเล่าเรื่องราวของพวกเขาในโลกที่คุณปฏิเสธการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ มีเนื้อหาที่น่ารังเกียจมากมายบนโซเชียลมีเดีย การต่อต้านชาวยิวที่เพิ่มขึ้นทั่วโลก จำนวนมาก คำพูดแสดงความเกลียดชัง มีความเสี่ยงที่ความทรงจำโดยรวมของเราจะถูกลบเลือนและถูกลืม”
เจเรมีบอกกับECHOเกี่ยวกับผู้รอดชีวิตจากการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ Zigi Shipper ซึ่งเสียชีวิตเมื่อต้นเดือนนี้ในวันเกิดปีที่ 93 ของเขา Zigi รอดชีวิตจากสลัม Lodz และค่ายกักกัน Auschwitz และ Stutthof ในโปแลนด์ที่ยึดครองโดยนาซี
เขาย้ายไปสหราชอาณาจักรในปี พ.ศ. 2490 และจะแบ่งปันประสบการณ์ของเขาไปยังโรงเรียนต่างๆ ทั่วประเทศ Jeremy ได้พบกับ Zigi หลายครั้ง เนื่องจากเขาจะมาที่ Liverpool บ่อยครั้งเพื่อพูดคุยกับนักเรียนที่ Alsop High School ใน Walton เกี่ยวกับ Holocaust Jeremy กล่าวว่า ” ฉันชอบ Zigi มาก งานที่เขาทำหยุดการเหยียดเชื้อชาติและการเลือกปฏิบัติ และเพิ่มพูนความเข้าใจ
Credit : ufaslot
