ขณะนี้กำลังดำเนินมาตรการในการรื้อถอนเครือข่ายการค้ามนุษย์ที่ปฏิบัติการภายในค่ายผู้ลี้ภัยซาเลกา ระบุและช่วยเหลือเหยื่อของพวกเขา และนำผู้ที่รับผิดชอบเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม“ สถานการณ์เลวร้ายกว่าที่เราคิดไว้ในตอนแรกมาก” แมกซ์เวลล์ มาเตแวร์จาก UNODCซึ่งตอนแรกมาเยี่ยมค่ายในเดือนตุลาคม 2020 ซึ่งเขาได้ฝึกอบรมเจ้าหน้าที่ค่ายและเจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมายว่าจะตรวจจับและตอบสนองต่อคดีค้ามนุษย์ได้อย่างไร
“ผมยังเห็นตลาดวันอาทิตย์ที่ผู้คนมาซื้อเด็กที่ถูกเอารัดเอาเปรียบในสถานการณ์
ของการบังคับใช้แรงงานและการค้าประเวณี” เขากล่าวเสริม
UNODC เป็นโค้ชและให้คำปรึกษาเจ้าหน้าที่ค่าย 28 คนและเจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมาย ซึ่งขณะนี้มีส่วนร่วมในการระบุตัวเหยื่อและการสอบสวนคดีการค้ามนุษย์ และจะฝึกอบรมเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ที่สถานีตำรวจและด่านข้ามพรมแดน
ช่วยชีวิตผู้ประสบภัยได้ 90 ราย
นับตั้งแต่การฝึกอบรมและการดำเนินการตามกระบวนการต่อต้านการค้ามนุษย์แบบใหม่ เหยื่อการค้ามนุษย์กว่า 90 รายได้รับการระบุและช่วยเหลือแล้ว
แนวทางในการระบุตัว ช่วยเหลือ และส่งต่อเหยื่อได้รับการพัฒนาโดย UNODC โดยได้รับการสนับสนุนจากหน่วยงานผู้ลี้ภัยแห่งสหประชาชาติ (UNHCR) และองค์การระหว่างประเทศเพื่อการโยกย้ายถิ่นฐาน ( IOM )
“ UNHCRร่วมกับพันธมิตรทั้งหมดจะไม่มีวันละทิ้งความพยายามในการหยุดยั้งหายนะของการค้ามนุษย์และการลักลอบนำเข้าในหมู่ผู้ลี้ภัยในมาลาวี” โอเว่น ยาซูลู ผู้ช่วยคุ้มครองภาคสนามที่สำนักงานมาลาวีของ UNHCR ซึ่งสนับสนุนงานของ UNODC ที่เมืองซาเลกากล่าว ค่ายผู้ลี้ภัย.
เหยื่อที่ได้รับการช่วยเหลือส่วนใหญ่เป็นผู้ชายจากเอธิโอเปีย อายุระหว่าง 18 ถึง 30 ปี
มีเด็กผู้หญิงและผู้หญิงอายุระหว่าง 12 ถึง 24 ปีจากเอธิโอเปีย บุรุนดี และสาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก (DRC)
ถูกค้ามนุษย์เมื่ออายุ10
เหยื่อบางรายได้รับความช่วยเหลือให้เดินทางกลับประเทศต้นทาง ขณะที่คนอื่นๆ ได้รับการดูแลในเซฟเฮาส์ เหยื่อหลายคนซึ่งถูกระบุตัวที่จุดผ่านแดน ขอส่งตัวกลับไปยังค่ายเพื่อขอลี้ภัย
เด็กหญิงอายุ 16 ปีคนหนึ่งจาก DRC ได้รับการช่วยเหลือจากสถานการณ์ค้าประเวณีโดยเจ้าหน้าที่ตำรวจนอกเครื่องแบบซึ่งได้รับการฝึกอบรมจาก UNODC
“ฉันมาถึงค่ายในปี 2552 หลังจากออกจากบ้านเกิดเนื่องจากความขัดแย้ง” เธอกล่าว “เย็นวันหนึ่งในไนต์คลับในค่าย มีผู้ชายคนหนึ่งเข้าหาฉันซึ่งบอกว่าเขากำลังระบุตัวคนที่ถูกเอาเปรียบ”
เด็กหญิงซึ่งถูกค้ามนุษย์เมื่ออายุ 10 ขวบ อธิบายว่าในตอนแรกเธอไม่เชื่อหรือไม่เชื่อเจ้าหน้าที่ เนื่องจากเธอคิดว่า “ผู้ชายทุกคนล้วนแต่ใช้ความรุนแรงและมองหาเซ็กส์”
“เย็นวันนั้น ฉันถูกลูกค้ารายหนึ่งทุบตีเพราะฉันปฏิเสธที่จะมีเพศสัมพันธ์เนื่องจากบาดแผลที่มีเลือดออก ฉันเจ็บปวดและมองเห็นได้ เจ้าหน้าที่เป็นมิตรและพาฉันไปที่เซฟเฮาส์”
ตอนนี้เธอเข้าเรียนในชั้นเรียนความรู้ด้านคอมพิวเตอร์และหวังว่าจะกลับบ้าน: “ในอนาคต ฉันอยากเป็นครู และฉันต้องการพบพี่ชายที่ไม่ได้เจอกันนาน ” เธอกล่าว
credit : estrellasparacolorear.com, yamanashinofudousan.com, americanidolfullepisodes.net, donick.net, oslororynight.com, mcconnellmaemiller.com, italianschoolflorence.com, corpsofdiscoverywelcomecenter.net, leontailoringco.com, victoriamagnetics.com
