รูปแบบของกิจกรรมทางสมองที่ผู้คนใช้ในการเรียนรู้ที่จะเคลื่อนย้ายสิ่งของด้วยจิตใจนั้นคล้ายคลึงกับกิจกรรมทางระบบประสาทที่เกิดขึ้นเมื่อเรียนรู้การขี่จักรยานหรือสวิงไม้กอล์ฟ นักวิจัยชาวอเมริกันพบก่อนหน้านี้นักวิทยาศาสตร์สามารถชักชวนให้แต่ละคนใช้สมองควบคุมเครื่องมือต่างๆ เช่น แขนหุ่นยนต์และรถเข็นแบบมีมอเตอร์ แต่พวกเขาไม่รู้ว่าผู้มีส่วนร่วมเรียนรู้วิธีใช้งานอย่างไรทีมวิจัยจากมหาวิทยาลัยวอชิงตันในซีแอตเทิลเริ่มทดสอบกลไกการทำงานของผู้ป่วยโรคลมบ้าหมู 7 คน
เรียนรู้ที่จะควบคุมส่วนต่อประสานระหว่างสมองกับคอมพิวเตอร์
ผู้เข้าร่วมการทดลองได้ฝังเซ็นเซอร์ไว้ในสมอง ซึ่งแปลงแรงกระตุ้นทางไฟฟ้าเป็นการกระทำ
จากนั้นพวกเขาถูกขอให้เคลื่อนลูกบอลข้ามหน้าจอเพื่อโจมตีเป้าหมายโดยใช้ความคิด ผู้เข้าร่วมเริ่มต้นด้วยการคิดอย่างมีสติเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวลูกบอลและฝึกกิจกรรมนี้ และเมื่อพวกเขาเชี่ยวชาญในงานมากขึ้น กิจกรรมในบางส่วนของสมองก็ลดลง ซึ่งสะท้อนถึงการเปลี่ยนแปลงทางจิตจากการรับรู้ไปสู่การประมวลผลงานโดยอัตโนมัติ
นักวิทยาศาสตร์กล่าวว่ากิจกรรมนี้เลียนแบบวิธีที่สมองประมวลผลและเรียนรู้การเคลื่อนไหวของมอเตอร์ และพวกเขาหวังว่าการศึกษานี้จะช่วยให้ผู้ใช้ทำงานที่ซับซ้อนมากขึ้นด้วยจิตใจของพวกเขา ซึ่งอาจรวมถึงการเคลื่อนย้ายแขนขาเทียมที่เหมือนจริงหรือแม้กระทั่งการควบคุมงานต่างๆ หลายอย่างพร้อมกัน
ดร.ดีน ฟรีสโตน นักวิจัยด้านดุษฏีบัณฑิตจากศูนย์วิศวกรรมประสาทของมหาวิทยาลัยเมลเบิร์น กล่าวว่า การศึกษาได้มุ่งเน้นไปที่งานวิจัยที่ยังมิได้สำรวจ Freestone กล่าวว่างานก่อนหน้านี้มุ่งเน้นไปที่การค้นหารูปแบบเฉพาะในการทำงานของสมองซึ่งระบุถึงเจตนาของผู้ใช้
“การทำความเข้าใจกลไกการเรียนรู้ของสมองมีศักยภาพที่จะนำไปสู่ส่วนต่อประสานระหว่างสมองกับเครื่องจักรรูปแบบใหม่ ซึ่งสามารถทำหน้าที่ควบคุมแขนขาเทียมและทำหน้าที่เป็นช่องทางการสื่อสารใหม่จากสมอง” เขากล่าว รายงาน
นั่นดีกว่า 90% ของรายการที่จัดทำดัชนีในปี 2555
โดย Web of Science ซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์ของ Thomson Reuters ตามการประเมินของ ImpactStory “แนะนำว่านักวิชาการอ้างถึงอย่างสูง”
บทความเกี่ยวกับการพัฒนาทรัพยากรสำหรับการจัดลำดับจีโนมของปลาเฮอริ่งแปซิฟิกก็ทำได้ดีในบริการติดตามทวีต Topsy; มันถูกทวีตมากกว่า 97% ของรายการที่จัดทำดัชนีโดย Web of Science ในปี 2555 “แนะนำว่ามีคนพูดถึงอย่างมาก”
ตามที่การใช้ถ้อยคำนั้นบ่งชี้ ข้อมูล altmetrics ไม่สามารถเปิดเผยทุกอย่างได้ Roberts ชี้ให้เห็นว่าถ้ามีคนทวีตเกี่ยวกับกระดาษ “พวกเขาอาจจะล้อเลียนมันได้” อย่างไรก็ตาม หากนักวิจัยใช้เวลาในการดาวน์โหลดบทความลงในผู้จัดการอ้างอิงออนไลน์ เช่น Mendeley หรือ Zotero เขาถือว่านั่นเป็นสัญญาณที่น่าเชื่อถือมากขึ้นว่างานดังกล่าวได้พบผู้ฟังบางประเภท
“การตีความของฉันคือเพราะพวกเขาดาวน์โหลดมา พวกเขาจึงพบว่ามีประโยชน์” เขากล่าว
แนะนำ : รีวิวซีรี่ย์เกาหลี | ลายสัก | รีวิวร้านอาหาร | โทรศัพท์มือถือ ราคาถูก | เรื่องย่อหนัง
